Hoe kun je Extreme sport promoten in een trend van veiligheid (2004). Dat was de opdracht in het derde jaar van mijn MBO opleiding. Kies een "Extreme Sport" en zet deze op een nieuwe manier in de markt. Hierbij koos ik voor skaten. Hoewel dat niet zo extreem lijkt, gaat het hierin vooral om de attitude van de skater en de historie er van. Begin jaren zeventig toonden een aantal surfers aan de Amerikaanse westkust zich roekeloos en kenden geen angst. Ze waren voor niks en niemand bang, en waren vooral inventief. Omdat het niet elke dag goed weer was om te surfen, vonden ze het skateboarden uit en braken ze in bij vakantiehuizen om te ‘asfalt-surfen’ in de leegstaande zwembaden. Vervolgens moesten ze rennen voor hun leven met de politie op hun hielen. Ze hadden geen angst, surften op één van 's-werelds meest gevaarlijke surflocaties tussen houten balken en betonnen kolommen van de pier. Ze deden wat ze wilden, wanneer ze dat wilden.

Vele jaren later lijkt die attitude nog intact bij veel skaters althans. En vooral een klein winkeltje in Venlo genaamd Blender. Een winkeltje met supplies voor iedere skater, wat niet gedreven wordt door commercie maar door diezelfde attitude. Jongeren komen en gaan, en de plek is naast een winkel ook een hangplek voor zovelen na school, mede omdat het vlakbij de pleinen en plekken zit waar je kunt skaten. Er is geen dress-code of discriminatie, wel word je vreemd aangekeken als je als niet-local of niet-skater binnen komt wandelen. Een jaar na opening kocht Blender een eigen skate park. En knapte dit samen met alle skaters op. 

Voor mijn gevoel was niet zozeer de sport extreem, maar de attitude wel. Na rondvraag bleek er geen skater te zijn die nog nooit iets gebroken had. Hoe kon ik die rauwheid verbeelden en tegelijkertijd de "echtheid" en attitude (skate or die) erin houden? De oplossing was simpel: er waren immers zoveel (niet menselijken) die hun bestaan ten dienst stelden aan de wetenschap: crash test dummy's. Ik reisde af naar een crash test dummy fabricatie- en reparatiebedrijf om beelden vast te leggen hoe de ‘poor fellas’ na een run erbij lagen. Dit vormde een mooie basis voor een posterserie.

Het ronde zwart/gele ‘crash-test-dummie’ beeldmerk is later nog gebruikt voor buttons en opnaai-patches.